24 t/m 30 oktober 2011. De kinderen hebben herfstvakantie en wij zijn ook wel aan een weekje vakantie toe. Begin dit jaar hebben we ons zelf beloofd alle schoolvakanties zelf ook vrij te nemen, en belofte maakt schuld. Zaterdag rommelen we een beetje aan in huis en pakken we alvast spullen in. Zondag mag ik mee varen met in de Grevelingencup (winterzeilwedstrijden). Naast dat het heerlijk is, om op deze manier een dag op het water door te brengen, was het super mooi weer en is dit ook een prima gelegenheid om wat extra zeilervaring op te doen. Ik merk dat ik in deze fase overal nog wel iets opsteek als het om zeilen gaat.
Maandag ochtend staan we relaxed op en pakken de auto wederom tot aan de nok toe vol. We zijn het inmiddels gewend en kijken er niet een meer van op. De gedachte dat wanneer je naar je eigen vakantiehuisje of boot toe gaat, dat je dan niet zo veel mee hoeft te zeulen, is omgekeerd evenredig onjuist. De planning was om maandag nog een flink eind richting Goes te varen. Voor dinsdag is de weersvoorspelling niet best en dus hebben we de meisjes een dag zwembad beloofd. Later dan gepland vertrekken we maandag uiteindelijk vanuit onze vaste haven in Numansdorp. Eerst de Volkeraksluizen, dan twee uurtjes zeilen, dan de Krammersluis en dan kijken hoe ver we komen… dat was het plan. Al bij de Volkeraksluis is het bingo. Het is inmiddels buiten het seizoen en dus gaan alle jachten mee met de beroepsvaart. We melden ons via de marifoon en krijgen te horen dat we naast de hoogtemeter aan het remmingswerk kunnen gaan liggen, bij de bakboordsluis en we moeten ‘standby’ blijven: we worden opgeroepen. De sluis is net ‘onderweg’ de andere kant op, dus het duurt ruim drie kwartier voordat de bakboordsluis zich aan onze kant opent. Het ene na het andere vrachtschip passeert ons en nadat we tien van die grote ‘broodpoepers’ (zo noemde we die in Friesland iig) binnen zijn mogen we aansluiten. Voordat we eindelijk geschut zijn is het twee uur later en ons ambitieuze plan kan bijgesteld worden. Na twee uur heerlijk zeilen komen we in de buurt van de Krammersluis. Aangezien het ’s nachts al koud is en we graag in een haven liggen met walstroom (o.a. voor de kachel), besluiten we Oude Tongen aan te lopen en meren rond vier uur af in de verenigingshaven. Afgezien van het feit dat we ons plan hebben moeten bijstellen zijn we prima tevreden met deze eerste dag, het is Herfstvakantie en wij zijn aan het zeilen!!! Mensen zullen ons misschien voor gek verklaren, maar we hebben goede kleding, een verwarming, en een schip dat van alle gemakken is voorzien, dus wij vinden het wel logisch. We willen optimaal genieten van onze zeilboot. Aan het eind van deze week eindigt onze Sailaway in de winterstalling van Heusden. Binnen, verwarmd maar bovenal 3 minuten van ons huis! Hier kunnen we de hele winter ongehinderd klussen en ons optimaal voorbereiden op de reis.
Oude Tongen heeft een leuke haven met een zeer vriendelijke havenmeester, maar in deze periode is het er uitgestorven. Het dorp vinden we erg troosteloos en het lijkt of de tijd hier een tijd heeft stilgestaan. Alles ziet er sjabbie en vervallen uit. Hoe is het mogelijk dat een heel dorp zo’n uitstraling kan hebben, er is echt niks aan. Wel positief is het nieuwe winkelcentrum pal naast de haven, waar we goed boodschappen kunnen doen.
Dinsdag vertrekken we na het ontbijt in de motregen. Dit weer was voorspeld maar het was ons beter uitgekomen als we deze dag in het zwembad hadden kunnen doorbrengen. Nu zit er niks anders op dan doorvaren. Zeilpak aan, laarzen aan, twee truien, handschoenen, pet op. Mensen zullen ons misschien voor gek verklaren (of had ik dat al verteld??). Tja, het grappige is, we genieten er ook wel weer van. De Krammersluis lijkt ons beter gezind want als we aankomen en ons melden via de marifoon, krijgen we de sluis toegewezen die al open staat, maar eerst even wachten. We lopen er een heleboel vrachtschepen voorbij en wederom als laatste mogen we mee. Deze sluis heeft een zoet/zoutwater scheiding en een schutting duurt daarom langer dan gebruikelijk. Eenmaal buiten op de Oosterschelde hijsen we de zeilen en met de wind in de rug tikken we makkelijk 6 knopen aan, van tijd tot tijd zelfs 8. Met de Zeelandbrug in zicht, buigen we bakboord af richting Goes. De golven die tot nu toe van achter kwamen en ons goed gezind zijn komen na de afslag schuin van voren. Voeg daar nog wat eb of vloed stroom aan toe (weet even niet welke) en het beeld van een korte en kribbige zee is wel compleet. In allerijl zetten we de zeilen goed en reven zowel het grootzeil als de Genua. Voor het laatst stuk zetten we de tor (motor) aan en strijken de zeilen. We hebben straks nog een sluis bij de Goese Sas en dan nog het kanaal.
In Oude Tongen waren we al getipt op de verenigingshaven van Goes ‘je vaart zo Charles Dickens binnen’ en inderdaad, na de brug meteen bakboord uit, komen we aan in de oude verenigingshaven van Goes. Echt een historische haven, een aanrader voor iedereen, ook omdat Goes een leuke stad is met een oud historisch centrum. De kinderen kijken hun ogen uit naar alle snuisterijen zoals oude tonnen en oude kanonnen die ter decoratie zijn geplaatst.
We pakken snel onze jassen en lopen naar het centrum. Isis moest plots heel erg naar de wc en zo belanden we in een cafeetje. We besluiten dan maar te blijven en een borrel te drinken met een bitterbal, want daarmee doen we zowel ons zelf als de kinderen een groot plezier. Eén borrel worden er twee ‘omdat het is gaan regenen’ de bitterbal maakt plaats voor de menukaart en voor we het weten eten we voor de tweede avond op rij uit. Heerlijk vinden we dat, dit is echt vakantie, plannen zijn er om te wijzigen, en het leven is om van te genieten.
Hoewel het weer dinsdag best goed is hebben we nog een belofte open staan, we zouden immers gaan zwemmen. Isis en ik moeten eerst nog een zwembroek kopen omdat dat gisteren niet meer gelukt is en Isis zoekt een hele mooie voor me uit met Hawaï print, ik denk niet dat ze zelf die link al had gemaakt. Op 5 minuten loopafstand van de haven is het zwembad en alle 5 de kinderen vermaken zicht opperbest.
Omdat de brug maar twee keer per dag wordt bediend en we morgen een flinke tocht voor de boeg hebben vertrekken we om 17.00 uur uit Goes, onderweg naar Wemeldingen. Het voordeel is dat we de volgende dag niet afhankelijk zijn van bruggen die maar twee keer per dag open gaan of sluizen waar je op moet wachten. In de avond zeilen we nog een heerlijk stuk in de avondzon en genieten van de vrijheid op het water. De kinderen genieten van DSi, Ipad en een boek, lekker warm binnen. Die zijn al zo gewend aan varen en zeilen, die vinden meteen hun plekje in de boot. Na anderhalf uur en in het avondschemer komen we aan in de buitenhaven van Wemeldingen.
Donderdagochtend varen we uit richting Numansdorp, omdat vrijdagmiddag de mast eraf gaat. Alles loopt vlotjes en met een heerlijke middagzon genieten we alweer van een dag zeilen! Onderweg broodjes met knakworst, kopje thee/koffie… wat wil een mens nog meer.
Vrijdagochtend halen we de zeilen eraf, en beklimmen de mast om de windvaan eraf te halen (scheelt weer 50 euro volgens Thijs). Ik zit net boven de radar en bedenk me toch… Thijs, doe jij het maar. Ik wil wel eens zien of de lijnen het houden (haha). Thijs naar boven en met 10 minuten is alles geregeld. Al met al toch een hele klus (en kostentechnisch ook vrij kostbaar) om de mast eraf te halen, middels schagen op het dek te leggen. Om 17:00 uur in de auto, om vanavond voor een feestje weer in Heuden te zijn.
Zaterdag rijden we met z’n allen weer richting Numansdorp om vandaag de boot naar Heusden te varen. Marieke rijdt ook richting Numansdorp, zodat vriendin Roos vandaag gezellig met Isis mee kan varen. We motoren ca. 5 uur en worden op de Heusdense brug warm onthaald door de familie Van Hoften. Hoera! 15 minuten later ligt de Sailaway afgemeerd in onze woonplaats Heusden, naast de imposante Barbarossa. Biertje! Het was een heerlijke week.
Volg ons overal
Recent Comments