Essaouira en Hammam

Nadat we toch besloten hadden Essaouira aan te doen in plaats van Agadir, komen we in een prachtig authentieke vissershaven terecht. Er is volop bedrijvigheid als we ’s-ochtend rond 9:30 uur aankomen na een reis van ca. 48 uur op zee. Helaas verliep de tocht vanuit Rabat voor een aantal van ons niet zo goed.  Zeeziekte en daarmee was ik ook voor het eerst  behoorlijk uitgeschakeld. Daar baalde ik van, want eigenlijk heb ik er nooit last van. Misschien was ik al niet topfit, maar je weet het dus niet. Fenna was ook erg zeeziek en samen hebben we vaak de vissen gevoerd (vanuit een emmer, voorzichtigheid is dan geboden). Isis en Enza waren alleen beetje hangerig, en Thijs regelde het allemaal.

Essaouira heeft een kleine medina. Het is een populair vakantie(bad)plaats voor Marokkanen en ook zien we meer toeristen dan bijvoorbeeld in Fes of Sale. We liggen in de vissershaven, langszij een Marine boot. Verder zijn er eigenlijk alleen kleine en grote vissersboten, allemaal in een conditie waarmee een visser in Nederland niet meer mee uit zou (mogen) varen. Tijdens onze tocht hier naartoe, kwamen we vele kleine (onverlichte) vissersboten tegen.“Opeens zien we een klein bootje opdoemen en worden we beschenen met zaklampen en schreeuwende Marokkanen. Ze spreken geen Frans, maar gaan bijna voor de boot liggen en de zaklampen schieten heen en weer…. We zullen ze maar even volgen, want wellicht zit er een groot vissersnet achter, en daar willen we niet invaren. Na een 15 minuten roept er een “adios, bon voyage’, en we gaan weer op koers varen. Niet snel daarna meldt de Walzing dat ze vast zitten in een vissersnet. We blijven in de buurt, en gelukkig worden ze geholpen door 2 kleine vissersbootjes. Het net wordt doorgesneden en na enige tijd, lukt het Roos en Mathieu eruit te zeilen.

Heel de nacht letten we goed op en zien we knipperende lampjes. Tussen deze lampjes zitten netten gespannen, maar soms staan ze zo dicht bij elkaar dat je niet precies weet waar je er nou tussendoor kunt of niet. In Nederland zou dit nooit mogen, maar hier gelden andere regels.

Omdat we niet fit genoeg waren om vers gevangen tonijn te eten, besloten we de vis over te gooien naar de Waltzing. Na een uurtje varen, voeren we naast elkaar en konden we de tonijn succesvol laten landen…

In Essaouira ga ik met Roos naar een Hammam. Het is een geweldige ervaring en daarnaast ben ik nu helemaal relaxed en schoon gescrubbed. We kunnen wel weer een zonnetje pikken op de Canarische.