Groot, groter, grootst…

Daar is ie dan, onze eerste tonijn zit aan de haak. Al veel vertrekkersboten zijn ons voorgegaan en de drang om zelf tonijn te vangen nam erg toe. We hebben al heel wat makrelen gevangen, en twee keer een rode mul (misschien twee keer dezelfde…) maar tot aan Portugal nog geen tonijn. In Vila Real de Santo António ben ik toch nog maar een keer een winkel binnengestapt en een nieuwe set aangeschaft. Twee keer 50 meter lijn, swiffels, haakjes en twee kunstvissen als aas. Onderweg van Rabat naar Essaouira – wat een echt tonijnen gebied moet zijn – is het snel raak. Een 30 cm lange blauwvintonijn. Hoewel ik dacht goed voorbereid te zijn was het nog een hele worsteling om de vis binnen te krijgen. Eenmaal op het achterdek nog een worsteling om ‘m stil te krijgen. Suz komt in alle haast met de Berenburg, om in zijn kieuwen te gieten en daarna maar snel de kop eraf. Een enigszins bloederige tafereel is het wel geworden, maar schoongemaakt en al verdwijnt hij in de koelkast. Als we in ons enthousiasme de Waltzing oproepen via de marifoon grapt Suz dat zijn staart niet eens in de koelkast past, maar dat is ietwat overdreven. Wel is hij te groot om zelf op te eten, en aangezien we er zelf nu niet zoveel zin in hebben, delen we onze buit met de Waltzing. Op volle zee gooien we een zak en inhoud over.

Aangekomen in Essaouira maakt Mathieu sushi en eten we heerlijk verse sushi-tonijn met een fles bubbels die al een tijdje koud stond, echt verrukkelijk. De combi van de chaotische vissershaven van Essaouira, de overheerlijke tonijn, de champagne, de roes van de tocht naar Essaouira, maken het een bijzonder moment.

Canary Islands

We blijven 1 nacht in Essaouira en pakken dan het weergat voor de Canarisch. Een heerlijke zeiltocht, waarin we veel hebben kunnen zeilen. Tijdens de tocht naar de Canaries, paar mijl uit de kust voor Isla Garciaosa, is het weer raak. Twee enorme (yellowfin)tonijnen hangen achter de boot. Ze zijn eigenlijk niet binnen te krijgen en we moeten de boot stilleggen om ze binnen te trekken. Dit overtreft alle voorgaande vissen die we hebben gevangen, wat een joekels. We hebben het ‘zwembad’ al paraat en de klep gaat open en de kids zitten als muppets op de eerste rij om alles van dicht bij mee te maken. Met de pikhaak halen we ze binnen en na een scheut Berenburg belandt de eerste in het zwembad. Gelukkig heeft deze de strijd al opgegeven en snel kan de kop eraf en wordt hij schoon gemaakt. Na een half uur is nr. 2 aan de beurt, en ook hij heeft de strijd al gestaakt, maar desalniettemin een hele klus om deze giga tonijn binnen te krijgen.

Op Isla Garciaosa delen de vis met zes andere boten en nog liggen er twee koelkasten vol vis. Deze twee joekels zijn overigens yellowfin-tonijnen. 15 kg zijn ze zeker per stuk, en iig 1 meter lang (want dat is de lengte van ons ‘zwembad’)… maar de bluefin vonden we rauw toch iets lekkerder. We blijven een paar dagen voor anker liggen, zodat we tonijn kunnen BBQ… tot we erbij neervallen.