Aan de wind naar Dominica

We zijn al vroeg op pad richting Dominica. Gisteren zijn we al verkast van Anse Mitan terug naar St. Pierre, zodat de overtocht naar Dominica slechts 35 mijl dus ongeveer 6 uur varen is. Vandaag is de wind gunstig (uit het oosten) en met ruim 7 knopen stuiven we de zee over. Alle tochten in de Windward Islands zijn in verhouding kort en meestal  (hoog) aan de wind, naarmate we noordelijker komen is de koers steeds westelijker en met de overwegend (noord)oostelijke wind worden de trips steeds aangenamer. Volgt u het nog, we bedoelen; het zeilt hier echt geweldig: halve wind (de wind min of meer dwars op het schip)en dat is heerlijk.

We varen eerst naar Roseau de hoofdstad van Dominica. Ankeren is hier niet erg makkelijk aangezien het erg snel heel diep is (Vulkanisch) dus pikken we een mooring op bij SeaCat. We prijzen stijgen, we betalen 10 USD per nacht. Giel en ik gaan inklaren in de stad en nemen Nikkie en Isis mee. Het gevoel is meteen heel anders dan in Martinique. Hier geen financiële injecties vanuit Europa om aan te sluiten bij de laatste moderne ontwikkelingen. Dominica is authentiek, gekleurde houten huisjes met vervallen schuurtjes en golfplaten daken, vuilnis langs de weg, veel (rasta)mensen op straat en iedereen is relaxed en men groet elkaar weer vriendelijk. We ontmoeten weer een customs officer met een slecht humeur. Eerst laat hij ons 20 minuten wachten om vervolgens ons kortaf aan te sporen snel alles af te ronden want om 16.00 uur gaat hij naar huis. Helaas voor hem komen er na ons nog twee boten inklaren, dus dat wordt een latertje voor hem.

Samen met de de WindEagle bemanning huren we een bus met gids, zodat we een aantal highlights van het eiland kunnen bezoeken. Helaas is de alom bekende SeaCat zelf niet beschikbaar, maar krijgen we een jongere collega/vriend, die zich er iets makkelijker vanaf maakt. In Titou Gorge (bij het startpunt van de bekende hike naar Boiling Lake) zwemmen we door kristalhelder en koud water, door een nauwe grot naar een waterval. Spannend voor de kids, maar bijna iedereen gaat dapper mee. We lopen nog een stukje van de hike en daarna bezoeken we de Trafalgar falls. De naam komt van de slag om Trafalgar die door Sr. Nelson werd gevoerd, ten tijde van de ontdekking van de waterval. Met wie Nelson vocht en waar het over ging, was de gids even ontschoten, maar we vermoeden dat het een veldslag in Europa was, haha… Hij wist het echt niet. Langs het pad naar de waterval hangt een grote liaan, of eigenlijk luchtwortel, weten de meiden zich nog te herinneren van onze Suriname trip. De kids zweven ver boven het pad uit en vinden het prachtig. We genieten van de warmwater (sulfur) bronnen, vlak bij de waterval en Giel en ik steken na een flinke klim nog even ons hoofd onder de grote waterval.
Onderweg stoppen we in een heel bijzondere achtertuin. Op het eerste gezicht een ratjetoe van planten en bomen, maar als we beter kijken en beter luisteren naar onze gids is het een oase van groente en fruit. Grapefruits zo zoet dat je geen sinasappel meer wil, kokosnoten natuurlijk, maar ook bananen, suikerriet, mango’s, papaja’s, sla, pompoenen, tomaten, boontjes en ga zo maar door. Twee oude vrouwen zijn druk bezig met het onderhouden van de tuin en maken graag een praatje. Onderweg stoppen we nog her en der voor nootmuskaat, citroengras, bos wc-papier en boszeep.

We eindigen met een korte stop bij Wotten Waven waar we vulkanische activiteit zien. Een Spa van natuurlijke warm waterbronnen (sulfur). Ook zien we elders kokend water uit de aarde spuiten en de typische geur van rotte eieren. Hier vertelt onze gids maar al te graag over de opnames van Pirates of the Carabien op Dominica. Hij heeft de crew een jaar lang rondgereden op Dominica met zijn taxibus. Jaja, iedereen in het Carieb heeft wel iets met deze film te maken…

De volgende dag komt Craig ons weer ophalen voor een trip naar Champagne Beach & Reef. Alleen om de naam al, moeten we hier zeker geweest zijn. In het natuurpark Scotts Head Marine park komen vulkanische bubbels uit de zeebodem naar boven en het lijkt werkelijk alsof we in een groot glas champagne zwemmen. De (warme) bubbels waaien een beetje met de stroming rond het rif mee, wat het een fascinerend schouwspel maakt met de mooie onderwaterwereld en de vele gekleurde vissen. We boffen, want we zijn nagenoeg alleen. Geen cruiseschepen vandaag in Roseau.