St. Maarten en St. Martin

Van dinsdag tot zondagochtend 7 april zijn we op St. Maarten geweest. We hebben vooral veel boodschappen gedaan, wassen gedraaid, bootspul gekocht, school gedaan en Enza haar 4^e verjaardag gevierd. We zijn via de Nederlandse kant (Simpson Bay) in de lagoon gaan ankeren. Het midden van de baai is ook het grensgebied tussen Nederland en Frankrijk. Om ons heen liggen dure zeilboten en megajachten in de havens en wij liggen voor 7 dollar bruggeld en 20 dollar ankerfee voor anker in de lagoon. Lekker rustig, geen golven, maar wel veel muziek om ons heen. Elke avond is er wel een feestje op een megajacht of bij een van de loungebarretjes om ons heen.

Je verbaasd je vwb. de megajachten met crew. Meestal is de eigenaar niet eens aan boord. In de Simpson Bay lag een megajacht met op het achterdek zijn eigen helikopter. En naast ons komt de Parsifall III binnenvaren (charterprijs 195.000 euro voor een week, 1190 euro per uur). Ongelooflijk zeilschip, uit London. Wanneer de brug opengaat voor een dergelijk formaat boot, kost dat zo’n 140 dollar. Laat staan de kosten voor een nachtje marina. We hebben het hier over duizenden dollars…

Op zaterdag klaren we uit en varen we via de Franse kant naar buiten. We gaan nog een nacht voor aker in de Marigot Bay, waar we bijna vast komen te liggen in het laatste stukje naar de brug. Wat een ander beeld hier. Een ankerbaai vol met boten, vertrekkers- en charterboten. We tanken voor 25 USD zo’n 750 liter (chloor)water, maar dat is tenminste zoet water. Water blijft schaars in het Carieb.

We zwemmen en spelen hier op het strand en zondagavond vertrekken we om 18:00 uur de baai uit voor een 85 mijl naar de BVI (British Virgin Islands). Aanvankelijk blijft de voorspelde 15 knopen uit, maar na twee uur motoren komt de wind dan toch. Hoe toevallig; de Barnstormer in ons kielzog en de Full Circle ook zojuist uitgevaren richting de BVI’s. We hebben de wind pal van achteren en de golven komen schuin van achteren binnen. Dus zo nu en dan, maken we een lekkere schuiver. Om de drie uur wisselen we van wacht – het is aardedonker buiten. Alleen de sterren geven wat licht. De genua met boom over stuurboord en het grootzeil over bakboord, we gaan weer heerlijk vooruit. Regelmatig tik ik de 7,5 tot 8 knopen aan in mijn wacht.

Britsh Virgin Islands – Virgin Gorda

Maandagochtend rond 8:00 uur varen we dan ook de Round Rock Passage door (zuidkant van de BVI). De wind accelereert om de eilanden en we gaan eerst inklaren bij Virgin Gorda, Spanish town. Thijs neemt Fenna en Enza mee en ik slaap nog even een extra uurtje. We halen ons anker op en varen naar The Baths; wat een mooie spot is dit. De peperdure resorts liggen in de bush verborgen. In de namiddag vertrekken zowat alle charterboten en liggen we hier nagenoeg alleen. Het snorkelen is hier bijzonder, tussen al die grote rotsblokken. Ooit door een vulkaanuitbarsting hier neergekwakt.

De volgende ochtend valt het dan ook niet mee, om te starten met school, maar we zijn onverbiddelijk. Eerst school, dan op pad. Rond 13:00 uur varen we dan ook met onze dinghy naar een mooring, knopen ‘m vast en zwemmen naar het standje. We wandelen tussen de gigantische stenen naar Devils bay. Prachtig, trapjes op, lijnen vasthouden en de meiden maken ruzie wie er voorop mag lopen. Tja, herkenbaar denk ik dan. Devils bay is nagenoeg verlaten en we genieten tot in de late middag voordat we terug wandelen. Een verdwaalde dame wordt nog even opgepikt door ‘haar’ 4-tellende crew, en met dronken knieën kan ze nog maar nauwelijks aan boord komen.