De tijd vliegt voorbij op Fajal

We zijn sinds maandagochtend op Fajal, Horta en de tijd is gevlogen. Het is heerlijk hier. Fijne temperatuur, het zeilerssfeertje, de prachtige natuur, de Portugese taal en aardige bevolking en de heerlijke Azorean cuisine. We liggen nog steeds in de marina, vlak bij Cafe Sport. De wassen zijn klaar, de boot is schoon en opgeruimd, het korte kluslijstje is afgerond, de eerste schoolboeken zijn uit en de boodschappen zijn gedaan. Het is vrijdagavond en we hebben een reünie met de Tarpan en Job in een leuk restaurant. We zijn tenslotte ‘samen’ de grote plas overgevaren en ja, dat schept een band. De Mathiba, Cula en net gearriveerde Dixbay schuiven ook aan. Het is een bijzondere avond. Piet de ervaren schipper, geeft een lovende speech. We zijn er stil van…

Zaterdagochtend gaan we op pad met onze gehuurde auto naar de vulkaan Caldeira. Tijdens de rit erna toe, wanen we ons afwisselend in de Ardennen, Zwitserland of de Kanaaleilanden. We maken een prachtige wandeling langs de kraterrand met onze meiden. Ze gaan er als ware berggeiten vandoor, zelfs Enza loopt 1,5 uur stevig door. Na een kleine 3 uur lopen, zijn we dan ook rond en hebben allemaal genoten van deze prachtige wandeltocht met steile paadjes, de vergezichten en al dat groen.

We rijden door prachtige naaldbossen op een onverharde weg naar Porto do Varadouro. Een natuurbad, aangelegd tussen de lavastenen. Echt heel bijzonder. Thijs en Enza zijn zo stoer om het koude water in te gaan, en zijn zo meteen van hun spierpijn af. Daarna bezoeken we het walvissenmuseum in Porto Pim. In 1942 ontstond hier een ‘walvissenstation’, waar zo’n 2.000 walvissen zijn verwerkt tot o.a. dierenvoer en natuurlijk de belangrijke brandstof; walvissenolie (de productiecapaciteit was zo’n 65 ton olie en 6 ton vlees). We kijken een filmpje, waar het totale proces van vangst tot verwerking gefilmd is. De meiden zijn toch wel erg onder de indruk en zijn blij dat dit dierenleed is gestopt. We zien ze echt liever in de oceaan…

Afgelopen nacht kwam de Waltzing binnen, met een sleepje van ‘KNRM-lid’ DixBay ivm. een motorfalen en vanmiddag kwam ook de Jan van Gent na 25 dagen op zee veilig binnen. We hebben heerlijk bijgepraat, gelachen en gegeten in Cafe Sport en dat was ouderwets gezellig. Veel te laat en nog steeds niet in het goede tijdsritme liggen we allemaal op een oor. Morgen onze muurschildering afronden en dan vertrekken we maandagochtend naar Sao Jorge, om donderdag op Terceira aan te komen, waar we mijn ouders en Janneke gaan ontmoeten. Zin in!

Liefs Suz