Na een heerlijke week in de Scillys moeten we toch huiswaarts, we hebben immers over een week onze thuiskomst gepland. Het weer in Nederland en Engeland is ondertussen geweldig, dit uitzonderlijke weer hebben ze op de Scilly’s al heel lang niet meer gehad! Het wordt hier dan ook steeds drukker, tijd om los te gooien. Helaas betekent dit voor ons weinig of geen wind, dus zullen we ook moeten motoren. We zijn twee keer de oceaan overgestoken en hebben in die 40 dagen minder motoruren gemaakt, dan op dit laatste rotstukje door het Kanaal. Het is niet anders.
Samen met de Mathiba varen we uit en het eerste stuk hebben we gelukkig toch nog wind. Met halfwinder en 8 knopen wind koersen we rustig en relaxed richting Alderney (Kanaaleilanden). De Mathiba gaat naar de Engelse zuidkust, ze hebben nog een weekje langer. Als in de loop van de volgende ochtend de wind echt gaat liggen gaat de motor aan.
De meiden geven er niks om, en vermaken zich van vroeg tot laat. Wat een genot om ze bezig te zien, ze zijn zo in hun element in dit microklimaat van ons. Hoe zal dat straks anders zijn, als ze weer naar school gaan. We hebben het er de laatste dagen wel veel over, over straks. We kijken er allemaal naar uit, en vooral Fenna lijkt een beetje afwezig de laatste dagen.
In de nacht varen we Alderney binnen en dat is altijd even listig, stroming voor de havenmond, rotsen onderwater en naast navigatielichten ook een heleboel andere lichten op de wal, dus navigeren we samen om 02:00 uur de baai in.
We ontmoeten hier de volgende ochtend syAmideau (ook uit Heusden), zij vertrekken nu voor hun rondje Atlantic, wij komen terug. Ze vragen honderduit en wij vertellen graag onze ervaringen. Een korte maar gezellige middag en we zwaaien ze daarna snel uit. We tanken nog even water en diesel en haasten ons naar buiten voor het laatste beetje stroom mee.
Als we in Alderney het anker liggen vragen Isis en Fenna tussen het spelen door, “hoe ver is het varen, Papa?” “Nou, ongeveer 2 dagen, dan zijn we in Nederland”, waarop Isis tegen Fenna zegt: “Oh joh, twee dagen, dat kunnen wij makkelijk toch?” En ze spelen rustig verder. Wanneer we net een uur onderweg zijn, komt er een Frans marinefregat langszij, en binnen 10 minuten ligt er een rib in het water met 4 douane-ambtenaren. Ze komen aan boord en controleren onze papieren. Ze zijn erg geinteresseerd in onze reis en zijn alleraardigst. Terwijl we doorvaren, zijn ze met een half uurtje klaar en wensen ons een goede terugreis.
Na wat gepuzzel hebben we een planning, die maximaal gebruik maakt van de stroming. Van Beachy Head (Eastborn) tot Dover hebben we meer dan 70 mijl stroom mee. In Dover maken we een tussenstop om het tij af te wachten, en om 6.00 uur vertrekken we weer voor het laatste stuk Kanaal (100 mijl). De meiden hebben deze stop niet opgemerkt, want die sliepen al voordat we Dover binnenliepen. De dag wordt wederom gevuld met cadeautjes maken voor elkaar, hutten bouwen en lezen. Het is onvoorstelbaar hoe die drie zich continu weten te vermaken. We hebben er geen omkijken naar. Vanavond zal het wel weer een hels karwei worden, om alles weer op te ruimen (want alles wordt zo door de dag heen uit de kasten getrokken), maar dat is eigenlijk prima. En als dat de tegenprestatie is voor drie meiden aan boord, die zich heel de dag vermaken, vind ik het prima!
Thijs
Volg ons overal
Recent Comments