Sportief zeilen rondom de Canaries

Het weer is prima op de Canaries en de mensen met wie we optrekken zijn erg gezellig, maar toch klopt het niet helemaal. Om te beginnen kun je er slecht ankeren. Er zijn weinig beschutte baaitjes en als je die al gevonden hebt staat er meestal toch swell. Ook het zeilen is niet altijd comfortabel, wel sportief. Vooral door de acceleratiezones is het flink opletten en kan het er ruig aan toe gaan. Na Spanje, Portugal en Marokko zullen de Canaries niet bovenaan de lijst van toplocaties komen. Door het gunstige klimaat en het feit dat het Spanje is (en geen Mauritanië bijvoorbeeld) is het een zeer aantrekkelijke vakantiebestemming voor zonaanbidders. Met als gevolg dat oude dorpjes en authentieke haventjes zijn ingeruild voor 5 sterren all-inclusive resorts, of gewoon ordinair veel nieuwbouw langs de kust.

In (Marina) Puerto Calero is de boot uit het water geweest. Niet noodzakelijk achteraf, maar de werf is professioneel, snel en het euvel is vakkundig gerepareerd en niet erg duur. Maar rondom de Marina…. Ergens in de jaren tachtig op de tekentafel ontworpen door een bekende architect. Hij tekende alles; appartementen, hotels, zwembaden, haven, promenade, winkels. Het ziet er allemaal perfect uit, te perfect. Het kwam op ons iig over als die film The Truman Show waar John Carrey de hoofdrol speelt van Truman die in zijn eigen reallifesoap leeft. Je hebt het idee dat als je de verkeerde deur opentrekt, je achter het decor uitkomt, of als je te ver op zee zeilt, je bij een deur uitkomt en je zo uit de namaakwereld kan stappen.

Verder zien we opvallend weinig lokale zeilboten, en we snappen nu ook waarom. Het is echt varen voor gevorderden. De wind tunnelt om de eilanden heen en kan in deze acceleratiezones binnen 200 meter met 5 tot 15 knopen toenemen. Zo kan het dat we met alleen een klein stukje genua, onderweg van Las Palmas naar zuid Gran Canaria ons snelheidsrecord zetten op 9.2 knopen. Stel je voor dat je hier niets vermoedend met vol tuig aankomt varen… We besluiten daarom niet s’ nachts te gaan varen, gewoonweg niet te doen is en overdag zijn we er met z’n tweeën erg druk mee.

We varen door naar Los Christianos op Tenerife. De boekjes zijn er duidelijk over, dit is massatoerisme puur sang. In eerste instantie ziet de skyline vanuit zee er nog wel gezellig uit. Groot en vol maar wel afwisselend. Maar als we eenmaal onze dingy tussen de strandstoelen en parasols hebben weten te wringen bevinden we ons op een mierenhoop van mensen, wat we zelfs in de Algarve niet hebben gezien. Helaas biedt ook deze ankerbaai weinig beschutting, dus gaan we in een baai verder liggen waar de ferries vertrekken. Eens kijken hoe lang we mogen blijven liggen… (precies een nacht en de volgende ochtend worden we vriendelijk verzocht te vertrekken. Maar het is allemaal voor een goed doel, Suzanne haar zussen komen op visite (met een dag vertraging omdat de Spanjaarden weer eens staken…) en we hebben een vol programma, dus we hebben er erg veel zin in.