Fenna’s verjaardag op Martinique
Nu onze Volvo Penta motor weer in top conditie is varen we door naar Saint Pierre. Hoewel de ankerbaai niet erg beschut is blijven we hier twee nachten liggen. We trakteren onszelf op Frans ontbijt met stokbrood en overheerlijke croissantjes. Het is heerlijk om even in Frankrijk te zijn, Franse tradities (stokbrood en Franse kaas) met een Carribean Creole cultuur. Er is een klein museum met een tentoonstelling over de vulkaanuitbarsting en die maakt veel indruk op de meiden. Tot 1902 was St Pierre de hoofdstad van Martinique. In die tijd het Parijs van de Caribbean (commercieel, sociaal, cultureel), waar veel rijke plantage eigenaren woonden (schepen vervoerde rum, suiker, koffie en cacao naar Europa), tot de vulkaan Mont Pelée (1397m en nog steeds actief) uitbarstte en in 10 min heel de stad wegveegde, waarbij bijna 30.000 inwoners omkwamen, op 1 na. Deze man zat in een isoleercel in de gevangenis, dat was gemaakt van erg dikke muren met alleen een klein raamwerk van tralies naar zee gericht. De vulkaanuitbarsting had 40 maal de kracht van de atoombom op Hiroshima… Onderweg erheen had ik het verhaal van Mont Pelée al aan de meiden verteld en dat maakte zo’n indruk dat we het wel vier keer hebben moeten herhalen. Daarna kwam de vraag of we het verhaal van Hiroshima ook konden vertellen, dat leek ze ook zo spannend… Om geschiedvervalsing te voorkomen zal ik eerst de details even opzoeken voordat ik er een sappig kinderverhaal van maak.
Read MoreHike Morne Rose
Nu we in Case Pilot bij de Frank op bezoek zijn voor ons motor euvel, komen we onverwacht de Barnstormer tegen. Zij wachten op onderdelen en zijn daarom ook hier. We hebben een heerlijke spontane bbq op de kademuur en besluiten de volgende dag het achterland van Martinique te ontdekken. Marieke had een trip uitgezet naar Canal de Beauregard, maar een bus die kant op – bleek op zaterdag onmogelijk. Frank van Inboarddiesel Service heeft een beter idee en brengt ons met zijn 4×4 pick up naar Morne Rose. Thijs, Fenna en Isis achterin, zo langs het politiebureau – dolle pret.
Read MorePort Elizabeth Caribbean style
Bequia hoort bij St. Vincent and the Grenadines. Langs de waterkant is het een kleurige kakofonie van stalletjes en winkeltjes waar allerhande spulletjes verkocht worden. De bekende souvenirs maar ook veel fruitstalletjes en een paar supermarkten. Het stadje heeft duidelijk een focus op de boten die hier in de baai liggen, maar de sfeer is heerlijk relaxed en vrolijk. De ankerbaai is groot en mooi beschut en vol met moorings. Voor ons liever geen mooring, ‘die een boatboy daar op een zondagmiddag heeft geplaatst’ (de betrouwbaarheid is niet altijd even goed). Iets verder achter in de baai laten we ons anker vallen en liggen we heerlijk. Twee dagen later zien we syModesty binnenlopen, en de meiden zijn helemaal happy, want als we de Modesty zien gaan dan komt syWindeagle er ook aan (op het wijsje van Bassie en Adriaan). We hebben een heerlijke bbq met z’n allen op het strand, waarbij vooral de Ossehaassate van Jack (met onze Surinaamse succes satesaus van Martin) prijzen wint, heerlijk. Omdat we rond 3 uur zijn begonnen, kunnen we heerlijk voldaan, na zonsondergang terug naar de boot, dat is een prima timing.
Read MoreTobago Cays
Na twee nachten voor anker met harde wind over het rif in Clifton besluiten we naar Mayreau te varen. Als tussenstop voor de befaamde Tobago Cays – een eilandengroep omringt door een hoefijzervormig rif. Mayreau Saline Bay is heerlijk beschut door de heersende wind en we genieten van een prachtig breed strand met ons vijven. We graven elkaar in het zand, eten een overheerlijke ananas (Fenna zegt “oh, maar deze ananas lust ik wel”) en Enza met haar buik op de surfplank, surft heen er weer als een echt surfgirl.
Read MoreWat is de wereld toch groot (Rowwen Heze)
1 juli 2012 zijn we vertrokken en als we nu terugkijken is het zo cliche, maar wat gaat de tijd toch snel, en wat hebben we al veel zeemijlen gemaakt. We zijn op fantastische plekken geweest en veel van onze reisplanning loopt zoals we gehoopt hadden. Resume vonden we slechts de Algarve in Portugal en de Canarische Eilanden (op Isla Graciosa na) qua natuur en cultuur het minst bijzonder (wel hadden we hier super bezoek). De steden Porto en Lissabon een mooie afwisseling. De Kanaaleilanden waren onverwacht mooi, de Spaanse ria’s heerlijk ankeren en Marokko en Suriname hadden we echt niet willen missen. De Atlantische oversteek was eigenlijk perfect, ondanks dat we weinig zeedieren hebben gezien. Het moraal was goed en heeft ons veel over onszelf geleerd. Tobago en Trinidad; een land, maar zo verschillend – ongerept en bruisend. Werkelijk prachtig. Nu gaan we het Carieb in; helder (groen)turquoise water, witte stranden en wuivende palmbomen. Het paradijs?! Snorkelen met schilpadden, het rif langs om velen vissen en koraal te bekijken. We kwamen iemand tegen die hier al 7 jaar rondvaart en dat lijkt me veel te lang, maar dat hier menig huwelijksreis gepland is, kan ik wel begrijpen.
Read MoreVolg ons overal
Recent Comments