Groot, groter, grootst…
Daar is ie dan, onze eerste tonijn zit aan de haak. Al veel vertrekkersboten zijn ons voorgegaan en de drang om zelf tonijn te vangen nam erg toe. We hebben al heel wat makrelen gevangen, en twee keer een rode mul (misschien twee keer dezelfde…) maar tot aan Portugal nog geen tonijn. In Vila Real de Santo António ben ik toch nog maar een keer een winkel binnengestapt en een nieuwe set aangeschaft. Twee keer 50 meter lijn, swiffels, haakjes en twee kunstvissen als aas. Onderweg van Rabat naar Essaouira – wat een echt tonijnen gebied moet zijn – is het snel raak. Een 30 cm lange blauwvintonijn. Hoewel ik dacht goed voorbereid te zijn was het nog een hele worsteling om de vis binnen te krijgen. Eenmaal op het achterdek nog een worsteling om ‘m stil te krijgen. Suz komt in alle haast met de Berenburg, om in zijn kieuwen te gieten en daarna maar snel de kop eraf. Een enigszins bloederige tafereel is het wel geworden, maar schoongemaakt en al verdwijnt hij in de koelkast.
Read MoreBidden voor Abba
Marokko heeft altijd hoog op onze lijst gestaan voor wat betreft ‘uitstapjes’ tijdens onze reis. Samen met Suriname en Cuba hebben we drie regio’s waar we graag wat meer tijd willen spenderen en een trip naar het binnenland hebben gepland. Een andere cultuur met andere gewoontes maakt Marokko als Arabisch land een bijzondere tussenstop. Om het land echt te kunnen ervaren willen we graag een trip naar het binnenland maken. We hebben in Marokko een logistieke beperking, omdat we per boot maar een aantal (veilige en schone) plaatsen hebben gevonden, waar we en kunnen liggen in een haven. Vanuit Rabat, waar een prima haven is, gaan we per trein naar Fès.
Quote of the day: “Papa, hoe vaak moeten ze hier bidden voor Abba?”
Read MoreIk zie ik zie wat jij niet ziet, en het is…
Het is….een vissersboeitje dat we zojuist op een haar na voorbij varen. Eigenlijk is het… Ik zag ik zag wat wij allemaal niet zagen, want ze zijn haast niet op te merken. Hoe het kan is niet helemaal duidelijk, maar als we ze voorbij varen merken we ze vaak pas op. We varen zuid, dus achter de zon aan, misschien heeft dat er mee te maken. Hoe dan ook, de Portugese kust ligt er vol mee, vissersboeitjes.
Wielrennen op woensdag
Het is woensdagavond, net na achtten. “He Suz; als we nu in Nederland waren geweest had ik op de racefiets gezeten. Sterker nog, waarschijnlijk zitten mijn fietsmaatjes nu op de fiets”. Woensdagavond, acht uur, vast prik, rondje Drunense duinen, iedereen die zin heeft fietst mee, soms met z’n drieën, de laatste tijd met veel meer. Dan had ik ervoor gezorgd dat ik wat eerder als gebruikelijk thuis zou zijn, zodat ik nog snel een warme hap kan eten en dan snel omkleden en hup, op de fiets. Wie zou er vandaag mee zijn? Jeroen, Koen, Roland, Jorg? Zouden we weer zo hard fietsen, en zou ik het kunnen bijhouden als ik nog in training was? Bas fietst natuurlijk niet mee, want die zit ook op een zeilboot, maar andere Bas misschien wel (en dan gaat het vaak nog veel harder) en zou Rein nog in het laatste wiel rijden? Ik denk het niet eerlijk gezegd.
Read MoreGolf van Biskaye
En dan wordt het zondagnacht 03:00 uur. Eindelijk zijn de weerberichten gunstig. Vandaag is vertrekdag, we hebben lang genoeg gewacht. We nemen de ‘Raz de Sein’, een smalle doorgang tussen Bretagne en het eiland Il du Sein. Als we het goed timen kunnen we veel voordeel halen uit de stroming hier tussen door. Een kleine rekensom leert ons dat we om 3.00 uur s ’nachts zullen vertrekken. Pffff, dat is een lekker begin. De kids gaan lekker slapen maar wij hebben er meer moeite mee. Om drie uur vertrekken drie Nederlandse boten voor hun oversteek van de Golf van Biskaye. Het eerste stuk van Brest tot de Raz, stroming tegen en we doen er toch al snel motorzeilend 4 uur over. Als het licht is kunnen we zeil bijzetten en vliegen we met 8 tot 10 knopen de ‘Raz du Sein’ door. De beloofde westen wind is er nog niet, het is een zuidwesten wind geworden. Ach, denken we nog, die komt wel als we de kaap wat verder achter ons laten.
Read MoreVolg ons overal
Recent Comments