We gaan de wereld ontdekken, met z'n vijfen, een jaar lang
Nu we in Case Pilot bij de Frank op bezoek zijn voor ons motor euvel, komen we onverwacht de Barnstormer tegen. Zij wachten op onderdelen en zijn daarom ook hier. We hebben een heerlijke spontane bbq op de kademuur en besluiten de volgende dag het achterland van Martinique te ontdekken. Marieke had een trip uitgezet naar Canal de Beauregard, maar een bus die kant op – bleek op zaterdag onmogelijk. Frank van Inboarddiesel Service heeft een beter idee en brengt ons met zijn 4×4 pick up naar Morne Rose. Thijs, Fenna en Isis achterin, zo langs het politiebureau – dolle pret.
Read MoreBequia hoort bij St. Vincent and the Grenadines. Langs de waterkant is het een kleurige kakofonie van stalletjes en winkeltjes waar allerhande spulletjes verkocht worden. De bekende souvenirs maar ook veel fruitstalletjes en een paar supermarkten. Het stadje heeft duidelijk een focus op de boten die hier in de baai liggen, maar de sfeer is heerlijk relaxed en vrolijk. De ankerbaai is groot en mooi beschut en vol met moorings. Voor ons liever geen mooring, ‘die een boatboy daar op een zondagmiddag heeft geplaatst’ (de betrouwbaarheid is niet altijd even goed). Iets verder achter in de baai laten we ons anker vallen en liggen we heerlijk. Twee dagen later zien we syModesty binnenlopen, en de meiden zijn helemaal happy, want als we de Modesty zien gaan dan komt syWindeagle er ook aan (op het wijsje van Bassie en Adriaan). We hebben een heerlijke bbq met z’n allen op het strand, waarbij vooral de Ossehaassate van Jack (met onze Surinaamse succes satesaus van Martin) prijzen wint, heerlijk. Omdat we rond 3 uur zijn begonnen, kunnen we heerlijk voldaan, na zonsondergang terug naar de boot, dat is een prima timing.
Read MoreNa twee nachten voor anker met harde wind over het rif in Clifton besluiten we naar Mayreau te varen. Als tussenstop voor de befaamde Tobago Cays – een eilandengroep omringt door een hoefijzervormig rif. Mayreau Saline Bay is heerlijk beschut door de heersende wind en we genieten van een prachtig breed strand met ons vijven. We graven elkaar in het zand, eten een overheerlijke ananas (Fenna zegt “oh, maar deze ananas lust ik wel”) en Enza met haar buik op de surfplank, surft heen er weer als een echt surfgirl.
Read More1 juli 2012 zijn we vertrokken en als we nu terugkijken is het zo cliche, maar wat gaat de tijd toch snel, en wat hebben we al veel zeemijlen gemaakt. We zijn op fantastische plekken geweest en veel van onze reisplanning loopt zoals we gehoopt hadden. Resume vonden we slechts de Algarve in Portugal en de Canarische Eilanden (op Isla Graciosa na) qua natuur en cultuur het minst bijzonder (wel hadden we hier super bezoek). De steden Porto en Lissabon een mooie afwisseling. De Kanaaleilanden waren onverwacht mooi, de Spaanse ria’s heerlijk ankeren en Marokko en Suriname hadden we echt niet willen missen. De Atlantische oversteek was eigenlijk perfect, ondanks dat we weinig zeedieren hebben gezien. Het moraal was goed en heeft ons veel over onszelf geleerd. Tobago en Trinidad; een land, maar zo verschillend – ongerept en bruisend. Werkelijk prachtig. Nu gaan we het Carieb in; helder (groen)turquoise water, witte stranden en wuivende palmbomen. Het paradijs?! Snorkelen met schilpadden, het rif langs om velen vissen en koraal te bekijken. We kwamen iemand tegen die hier al 7 jaar rondvaart en dat lijkt me veel te lang, maar dat hier menig huwelijksreis gepland is, kan ik wel begrijpen.
Read MoreNadat we nog een nacht voor anker hebben gelegen in Chacachacare (35 jaar geleden nog een leperakolonie), is dan de echte carnaval begonnen. Op dit eiland vertoeven de locals die de carnaval willen ontvluchten. Vooral Hindoes. We maken hier een wandeling naar de vuurtoren, die oliegestookt blijkt zijn en waar de hele omgeving op de berg vol met lege olievaten ligt en afval. #Beetje jammer uitzicht naar Venuzuela. We zien wel schildpadden in de baai zwemmen, wanneer we terugkeren naar de boot. Waneer we terugvaren naar Chaguaramas lezen we in ‘Chris Doyle’ dat in de baai aan de andere kant van het eiland in 2001 nog een boot is belaagd door piraten, waarschijnlijk uit Venuzuela.
Read MoreWe liggen weer in het water, en dat is een heerlijk gevoel. Afgelopen anderhalve week zijn we druk geweest met een aantal grote en kleine klussen aan de boot. Hierbij een kort overzicht van wat er allemaal aan onze boot is verbeterd.
De roerkoning lekte al geruime tijd, kleine beetjes water. Al in Suriname hebben we met hulp van Idris en Chris (Dixbay en Jan van Gent) het vetkoord van de roerkoning vervangen. Vetkoord dicht de ruimte tussen de roerstang en de bronzen bus die in het schip is vastgepolyesterd. Bij onze trouwe Contest is die weggestopt achter het juk en het lager van het roer. Deze zijn duidelijk jaren niet van hun plaats geweest, want het heeft ons een dag gekost om alles op een ordelijke manier los te krijgen. Met blokken, stutten en een hefboomconstructie en heel veel WD40 en zweten, lukt het ons de boel te demonteren en het koord te plaatsen. Helaas bleek bij aankomt in Tobago dat dit perfect is opgelost, maar er nog steeds een beetje water lekte – maar dus niet van het roerkoning. Minder dan voorheen, maar toch voldoende om het serieus te nemen en te laten repareren.
Read MoreWe staan nu bijna een week op de kant en verbazingwekkend gaat het goed. Op de kant met deze hitte in het stof en elke dag de smalle trap op-en af, valt niet mee dachten we. Maar we hebben nog geen airco gehuurd en school doen we lekker op een andere plek bij een klein zwembad in de schaduw. Dus na school, schoolzwemmen en dan is het allemaal wel goed uit te houden. 9:00 uur begint de dag voor de werklui en de meeste booteigenaren zijn dan zelf al een uur of twee aan het klussen voor de zon echt hard begint te schijnen. Het gaat allemaal niet heel erg snel, maar warm is het ook. Ze werken op halve kracht tot een uur of 16:00 en verwachten dan toch echt wel een Carieb, voordat ze naar huis keren. Thijs en ik starten weer wanneer de kids op bed liggen.
Read More
Recent Comments