We gaan de wereld ontdekken, met z'n vijfen, een jaar lang
Daar is ie dan, onze eerste tonijn zit aan de haak. Al veel vertrekkersboten zijn ons voorgegaan en de drang om zelf tonijn te vangen nam erg toe. We hebben al heel wat makrelen gevangen, en twee keer een rode mul (misschien twee keer dezelfde…) maar tot aan Portugal nog geen tonijn. In Vila Real de Santo António ben ik toch nog maar een keer een winkel binnengestapt en een nieuwe set aangeschaft. Twee keer 50 meter lijn, swiffels, haakjes en twee kunstvissen als aas. Onderweg van Rabat naar Essaouira – wat een echt tonijnen gebied moet zijn – is het snel raak. Een 30 cm lange blauwvintonijn. Hoewel ik dacht goed voorbereid te zijn was het nog een hele worsteling om de vis binnen te krijgen. Eenmaal op het achterdek nog een worsteling om ‘m stil te krijgen. Suz komt in alle haast met de Berenburg, om in zijn kieuwen te gieten en daarna maar snel de kop eraf. Een enigszins bloederige tafereel is het wel geworden, maar schoongemaakt en al verdwijnt hij in de koelkast.
Read MoreNadat we toch besloten hadden Essaouira aan te doen in plaats van Agadir, komen we in een prachtig authentieke vissershaven terecht. Er is volop bedrijvigheid als we ’s-ochtend rond 9:30 uur aankomen na een reis van ca. 48 uur op zee. Helaas verliep de tocht vanuit Rabat voor een aantal van ons niet zo goed. Zeeziekte en daarmee was ik ook voor het eerst behoorlijk uitgeschakeld. Daar baalde ik van, want eigenlijk heb ik er nooit last van. Misschien was ik al niet topfit, maar je weet het dus niet. Fenna was ook erg zeeziek en samen hebben we vaak de vissen gevoerd (vanuit een emmer, voorzichtigheid is dan geboden). Isis en Enza waren alleen beetje hangerig, en Thijs regelde het allemaal.
Essaouira heeft een kleine medina. Het is een populair vakantie(bad)plaats voor Marokkanen en ook zien we meer toeristen dan bijvoorbeeld in Fes of Sale. We liggen in de vissershaven, langszij een Marine boot. Verder zijn er eigenlijk alleen kleine en grote vissersboten, allemaal in een conditie waarmee een visser in Nederland niet meer mee uit zou (mogen) varen. Tijdens onze tocht hier naartoe, kwamen we vele kleine (onverlichte) vissersboten tegen.
Read MoreWe zijn inmiddels 107 dagen onderweg. We hebben 2084 mijl afgelegd (vanaf Veerse Meer) en in totaal 237 uur gemotord. 4 makrelen en 3 tonijnen gevangen (waarvan 2 giga), na veel visaas te zijn verloren, evenals een zitkussen, 2 bekers, een dop van de windmolen en een schroef van het zonnepaneel over boord. 2 bikini’s verloren in het grote afvoer (bad)putje van de Riad in Marokko. Een peddel gebroken in de branding. Een lichte brandwond op het onderbeen van Isis van de BBQ. 5 potten pindakaas opgegeten en na Frankrijk geen lekker kaasje meer kunnen vinden. Geen ernstige problemen met de boot, een wrat op Fenna’s vinger armer door de TV vakantiedokter van de Algarve, slechts 3 keer douane aan boord, 1 keer met drugshond. 2 keer een golf in de kuip gekregen en net niet nat geworden door een snelle reactie – een sprong op het luik. Veel dolfijnen en grienden gezien, 1 storm in de baai achter ons Rocna anker, 1 onweersbui meegemaakt en al veel verse vis en schaaldieren gegeten. Lang houdbaar brood ontdekt, Port leren drinken, 2 keer een zonnesteek gehad, al carnavalsmuziek gedraaid in september, 9 weken les gegeven, ca. 20 speeltuinen bezocht en al heel wat afgelachen, uitgeslapen, vieze voeten gekregen en zand in de boot. 1 keer 700 liter water weg laten lopen, door de kraan open te laten staan en 4 keer ons eigen ‘zwembad’ aan boord vol laten lopen. Daar liggen nu 2 tonijnen te wachten om opgegeten te worden…
Read MoreWe hebben een heerlijke week gehad in Rabat. Morgen gaan we uitklaren, maar we zijn nog niet klaar met Marokko. We zakken toch nog wat verder de kust af, een tocht van zo’n 230 mijl naar Essaouira. Vandaag hebben de meiden zich goed ingezet voor school, want afgelopen dagen tijdens ons bezoek aan Fes, was er toch iets minder school gedraaid. Fenna had vandaag bijna een uur lang twee vriendinnetjes op de skype, dus zij genoot na school van oor-tot-oor. Alle nieuwe liedjes, dansjes en schoolwerkjes zijn voorbij gekomen… Haar klasgenoten hebben inmiddels Herfstvakantie gekregen, dus wij doen daar natuurlijk wel een beetje aan mee volgende week. Geen winterjas, zuurkoolschotel en een herfstwandeling, maar zomerkleding, couscous en een zwempartijtje…
Read More
Marokko heeft altijd hoog op onze lijst gestaan voor wat betreft ‘uitstapjes’ tijdens onze reis. Samen met Suriname en Cuba hebben we drie regio’s waar we graag wat meer tijd willen spenderen en een trip naar het binnenland hebben gepland. Een andere cultuur met andere gewoontes maakt Marokko als Arabisch land een bijzondere tussenstop. Om het land echt te kunnen ervaren willen we graag een trip naar het binnenland maken. We hebben in Marokko een logistieke beperking, omdat we per boot maar een aantal (veilige en schone) plaatsen hebben gevonden, waar we en kunnen liggen in een haven. Vanuit Rabat, waar een prima haven is, gaan we per trein naar Fès.
Quote of the day: “Papa, hoe vaak moeten ze hier bidden voor Abba?”
Read MoreWat was dat spectaculair binnenkomen in Rabat. Al die enthousiaste mensen op de kade, zwaaiend en juichend naar ons. Je voelt je echt welkom. Salé, daar ligt de nieuwe haven, waar we onze boot afmeren. Gisteravond even een korte wandeling gemaakt door de Medina van Salé, die vlak bij de haven ligt. Authentiek en geen toerist te zien. Het was al bijna donker toen we de Medina verlieten. Al die mannen in cafe’s, viezigheid op straat, kleine volgestouwde winkeltjes, een oude speeltuin, waar Enza steeds knuffels en kusjes kreeg van Marokaanse vrouwen en kinderen. Het was een prima eerste indruk, voordat de meiden gaan slapen.
Read MoreBij aankomst in Vila Real de Santo Antonio zien we Marieke al enthousiast staan zwaaien op de kade. Zij gokte dat de blauwe Contest die voorbijkwam de onze was, en wij gokte dat het Marieke was (met de vader van Bas) die stond te zwaaien, maar een kwartierje later weten we het zeker. Bas vangt ons lijntje op en helpt met aanleggen, en zo zijn we van het ene dorp (het varende dorp met Nederlandse boten) naar ons andere dorp (Heusden) gevaren. Het weerzien is heerlijk, en als vanouds. De kids rennen van boot naar boot en samen eten we een pizza bij de lokale Italiaan en de dag erna BBQ-en we aan boord van de Mare Liberum. We kletsen honderduit en hebben natuurlijk ook veel bij te praten. We leggen de weerkaarten naast elkaar en besluiten de volgende dag in de avond uit te varen met als doel Rabat, Marokko. Dit reisdoel is voor ons met gemengde gevoelens. We zijn benieuwd!
Read More
Recent Comments