We gaan de wereld ontdekken, met z'n vijfen, een jaar lang
42°19’.6N 08°51’.ZW.
8 augustus kwamen we aan in Spanje. Het is nu 7 september, bijna een maand later. Wat hebben we genoten van het noordelijke deel (Galicia) van Spanje. Aankomst na Bay of Biscay in Gijon, waar we ‘overvallen’ werden door de hitte van de stad. Waar we onze eerste heerlijke tapas hebben gegeten. La Coruña, waar de toren van Hercules vanaf zee goed zichtbaar is en een gigantische nieuwe (lege) haven te vinden is. Aangenaam ontvangen maar een prijs van maar liefst 44 euro per nacht. Omdat onze Contest 41 volgende de zeebrief 12,5 meter lang is vallen we vaak ‘net’ buiten de boot (tot 15 meter). Van een 35 euro naar 44.
Ria de Laxe (anker), ons eerste mooie witte zandstrand, Ria de Camariña’s (anker), onze eerste storm, Ria de Atlas: Muxia, de ‘gratis’ nieuwe haven, waar we met vele andere vertrekkers de krant hebben gehaald (en nu inmiddels compleet afgesloten is), Kaap Finisterre ronden; indrukwekkend, maar helaas geen heldere dag voor de beste foto (wel een leuke wedstrijd met de Waltzing Mathilda). Ria de Muros; Portosin (haven), vanwaar we via ‘Para’ Noya naar Santiago zijn vertrokken per bus, Muros (anker), waar we de eerste octopus naast de boot hebben gezien (na er al velen te hebben verorberd in de taperia).
Read MoreWanneer we op zoek gaan naar een nieuwe stek, bekijken we in eerste instantie de pilot van het gebied. Soms lezen we blogs van anderen om te ontdekken wat de mooie plekjes zijn of vragen we aan locals waar we prachtig kunnen ankeren of wat we absoluut niet mogen missen. Meestal komen we dan op de mooiste plekjes terecht, maar soms heb je alle schijn tegen. Dan vermeldt de pilot een leuke marina met wat winkels en restaurantjes en kom je terecht in een baai vol commercie en vakantievolk. Hoge flats en harde kermismuziek… zoals Playa de Sagunto. Na een onrustige nacht op deining van de oceaan en harde muziek, halen we in de ochtend ons anker op. Helaas letten we niet goed op onze neuringlijn en raakt de ankerbal onder de boot… Geen ankerbal meer terug te vinden, maar gelukkig hebben we een rope cutter (sorry, geen rudder natuurlijk) voor de schroef, die de lijn losgesneden heeft. Pff. weer zo’n lesje die gelukkig goed afloopt.
Read MoreEindelijk komt er nu echt verandering in ons gedrag, ons referentiekader, in onze denkpatronen en het maken of wijzigingen van plannen. Zouden we dan nu echt onthaast zijn? Afgelopen maanden van voorbereiding, onverhoopt de verkoop van ons huis (zes dagen voor vertrek), school, werk en het drukke gezinsleven hebben hun tol geëist. We moesten gewoon letterlijk afkicken. Natuurlijk waren er al veel mooie dagen afgelopen 8 weken, maar het voelde ook nog wel als vakantie. Zo nu en dan liepen we elkaar in de weg, wilden we allemaal iets anders of zat er wel iemand niet lekker in zijn vel. Geen heimwee, maar gewoon onrust. Het zeilen was het probleem ook niet, maar wel ‘je draai’ vinden. Met elkaar, maar ook je eigen plek vinden. Onthaasten, geen lijstjes of stress… Ik heb me vaak afgevraagd: wat erg eigenlijk, dat een gemiddelde Nederlander maar 2,5 week zomervakantie kent… We hebben er dit keer wel 7 weken voor nodig gehad…
Read MoreHet is woensdagavond, net na achtten. “He Suz; als we nu in Nederland waren geweest had ik op de racefiets gezeten. Sterker nog, waarschijnlijk zitten mijn fietsmaatjes nu op de fiets”. Woensdagavond, acht uur, vast prik, rondje Drunense duinen, iedereen die zin heeft fietst mee, soms met z’n drieën, de laatste tijd met veel meer. Dan had ik ervoor gezorgd dat ik wat eerder als gebruikelijk thuis zou zijn, zodat ik nog snel een warme hap kan eten en dan snel omkleden en hup, op de fiets. Wie zou er vandaag mee zijn? Jeroen, Koen, Roland, Jorg? Zouden we weer zo hard fietsen, en zou ik het kunnen bijhouden als ik nog in training was? Bas fietst natuurlijk niet mee, want die zit ook op een zeilboot, maar andere Bas misschien wel (en dan gaat het vaak nog veel harder) en zou Rein nog in het laatste wiel rijden? Ik denk het niet eerlijk gezegd.
Read More
Na een prachtige zeiltocht zijn we sinds maandagavond in de haven van Portosin. Het weer is hier werkelijk beter voorbij Finisterre, zoals we al in de pilot lazen. Een mooie haven waar we weer 700 liter water kunnen bijtanken, lekker uitgebreid douchen op de wal, de was kunnen bijwerken en walstroom kunnen tappen. Daarnaast is er een goede wifi verbinding, zodat we ook de administratie, email etc kunnen bijwerken. Genieten dus!
Dinsdagmiddag nemen we de bus naar Santiago de Compostella. De kinderen krijgen vandaag de hele dag geschiedenisles, waar ze straks een werkstuk over moeten maken. De busrit duurt een dik uur, maar brengt ons naar het mooie binnenland van Spanje. Groen en heuvelachtig. We genieten ervan. Aangekomen in Santiago pakken we al snel het laatste stukje van de Pelgrimsroute op, om zo de beroemde Kathedraal te bezoeken.
Read MoreNee, he. We zijn nog maar net vertrokken uit Muxia en Thijs heeft zijn visplankje en vishengel al weer uitgezet. We varen aanvankelijk te snel voor de makreel, maar wanneer ze zon erbij komt en we heerlijk 4 knopen over de swell rollen, vangen we makrelen alsof het niks is. En niet zo’n kleintjes ook, maar meteen wel 30 cm. Thijs roept me; “Suz, snel het mes en de snijplank”, oh God, denk ik nog… nou moet ik echt de Cobb aansteken onderweg om een Markelenmaal te bedenken… Maar na visvangst nummer drie, zeg ik tegen Thijs; “we zijn maar met zijn 5-en lief”, zou je niet stoppen met vissen? Of heb nog plannen voor een BBQ-feestje? Isis vind het wel ‘gaaf’ en doet lekker mee. Fenna en Enza vinden het maar stinken… En nu? Nu liggen ze in ‘mijn’ koelkast te wachten op de verorbering… Wie kan mij een heerlijk recept bezorgen?
Read More
Vanuit Laxe vertrekken we in de vroege middag naar Camariñas. Heerlijk motorzeilend langs de kust, met een Horster muziekje erbij. Onderweg zet Thijs zijn visplankje uit en voor we het weten hebben we een mooie makreel te pakken. De zeemeeuwen gieren om onze boot, maar Thijs laat zich niet kisten… voor we er erg in hebben zit er Grouster Beerenburg in de kiewen en wordt zijn kop eraf gehakt. Daarna nog twee keer een vissenbek aan de haak, maar geen vis meer.
We zijn nu al een weekje in deze regio. De eerste Ria’s vallen wat ons betreft een beetje tegen. Misschien hadden we ook wel hoge verwachtingen. Zo hebben de Kanaaleilanden veel meer indruk op ons gemaakt. Daarnaast voelt het ook anders als je ‘verwaait’ ligt. De tapas zijn heerlijk evenals het verse fruit, maar de straten zijn vaak vuil. De eerste nacht ankeren in Camariñas was een bijzondere. Tegen 17:00 uur kwam het voorspelde slechte weer eraan. We wilden ons anker wel eens goed testen – en we tikten rond 23:00 uur 45 knopen over dek aan. Storm dus. Dat zat niet helemaal in de weersvoorspelling, maar ons anker hield het prima. We zwieperden wel 300 graden om ons anker heen (zie ons ankertrack op de GPS), maar we bleven liggen. Om middernacht nam de storm af en zijn we ‘rustig’ gaan slapen.
Read More
Recent Comments