We gaan de wereld ontdekken, met z'n vijfen, een jaar lang
En dan wordt het zondagnacht 03:00 uur. Eindelijk zijn de weerberichten gunstig. Vandaag is vertrekdag, we hebben lang genoeg gewacht. We nemen de ‘Raz de Sein’, een smalle doorgang tussen Bretagne en het eiland Il du Sein. Als we het goed timen kunnen we veel voordeel halen uit de stroming hier tussen door. Een kleine rekensom leert ons dat we om 3.00 uur s ’nachts zullen vertrekken. Pffff, dat is een lekker begin. De kids gaan lekker slapen maar wij hebben er meer moeite mee. Om drie uur vertrekken drie Nederlandse boten voor hun oversteek van de Golf van Biskaye. Het eerste stuk van Brest tot de Raz, stroming tegen en we doen er toch al snel motorzeilend 4 uur over. Als het licht is kunnen we zeil bijzetten en vliegen we met 8 tot 10 knopen de ‘Raz du Sein’ door. De beloofde westen wind is er nog niet, het is een zuidwesten wind geworden. Ach, denken we nog, die komt wel als we de kaap wat verder achter ons laten.
Read MoreDe Golf van Biskaye is bekend en berucht onder zeilers. De baai tussen Bretagne, de Franse Westkust en Noord Spanje staat bekend om haar grillig weer, wind en golven. Als gevolg van een zeer diepe zee die redelijk abrupt oploopt van 4000 meter diepte naar 150 meter kan over dit plat een rommelige zee met flinke golven ontstaan. Een oversteek met zuidwesten wind wordt afgeraden, maar met alle weertypen en veel wind kan het er spoken. Eenmaal het kanaal door en Biskaye over heb je het ergste gehad, is een veel gehoorde ‘geruststellende’ opmerking. Maar het is terecht. Het kanaal met al haar stromingen en drukke scheepvaartroutes is een lastige puzzel voor elke zeiler, en voor Biskay moet je ontzag hebben, en wachten op een ‘weather window’.
Read More… er komt een ‘Laag’ over ons heen, met veel wind en soms ook regen. Ook nog uit de Zuid-West- hoek. Helaas niet het ideale weer om de Golf van Biskaye over te steken. We willen die mooie dolfijnen wel graag zien, terwijl we met ons zwemvest in het gangboord staan en niet terwijl we binnen door de boot heen ‘dollen’. Dus blijven nog we nog even. Gisteren kwam er een zeilboot binnen (First) zonder mast… en vanochtend kwam er weer een (wedstrijd)zeilboot binnen met afgebroken mast… hmm.
Om 10:30 uur hebben we de verjaardag van Fien (Waltzing Mathilda) gevierd, samen met de Zeemuis bemanning. Heel gezellig en een heerlijke taart MET slagroom. Ondertussen zitten de mannen te klussen aan hun SSB’s, de kids zitten op het strand en ja hoor… de dames doen de was, maken de boot schoon… hmm ik denk dat ik zo maar even ga wielrennen (helaas), hardlopen…
Read More25/7 Om 16:30 uur vertrekken we na een heerlijke dag in Sark om richting Brest te varen. We koersen op L’aber-Wac’h of misschien wel Camaret. Het weer is goed, we hebben stroom mee. Een heerlijke zeiltocht volgt. Het is aangenaam in de boot om te spelen, te koken en te slapen en in de nacht ziet Thijs zijn eerste dolfijnen onder en naast de boot! Hij schrok zich een hoedje, en met de lamp kon hij ze enkele minuten volgen. Na 3 uur nam ik het roer over en helaas geen dolfijnen meer voor mij, maar wel een prachtige sterrenhemel, goede wind (7 soms 8 knopen) met de halfwinder en grootzeil. Wel een aantal vissersbooten die altijd op ramkoers lijken te varen (maar achter die Fishfinder aan motoren?). Ik kon ze niet zien op de AIS, dus dan maar een lamp in het zeil en richting de visser. Dan keerden ze meestal of gaven ze me een lichtsignaal retour. Heel geruststellend.
De tocht verloopt goed en we besluiten door te varen. In de vroege ochtend helaas op de motor verder, want de zee is spiegelglad. Tot het late middaguur, waar we weer de motorzeilend Chenal de Four doorschieten, om op tijd het tij mee te hebben. Om 18:24 uur horen we via de Marifoon: Sailaway, Sailaway, hier de Barnstomer, over…. uhh. hoorde we dat nou goed? Zo komen we onze medevertrekkers – waar we in Oostende afscheid van hadden genomen, weer tegen. Wat gezellig!
Read MoreSamen met de Mathiba vertrekken we vanuit Duinkerke, met als doel Spanje en een aantal uitwijk opties voor onderweg. We vertrekken om 6.00 uur, zodat we optimaal gebruik maken van de stoom in het kanaal. Als e om 5.30 wakker worden en de haven in kijken zijn de eerste boten al vertrokken: we zijn niet de enige die hier al een tijdje verwaait liggen. We motorzeilen het eerste stuk tot ruim voorbij Calais. Daarna stellen we de koers een beetje bij en kunnen we scherp aan de wind bijna de hele dag dorvaren. We halen makkelijk 6 knopen maar het leven aan boord is niet echt prettig. De meisjes blijven lang in bed liggen, en zoals afgesproken kleden we ze snel aan en zetten we ze buiten in de kuip. Dit lijkt ons de beste oplossing om te voorkomen dat ze zeeziek worden en het werkt tot nu toe prima. Onderweg hebben we nog een paar keer via de marifoon contact met de Mathiba en krijgen we een update van het weer. In de avond valt de wind weg en zetten we de motor bij. Nachten doorvaren is voor ons niet echt een bezwaar, we verdelen de wachten en maken ons klaar voor de nacht. Ergens in de nacht verliezen we contact met Mathiba. Wij varen bewust s’ nachts niet te hard omdat het geluid van de motor best overheersend is. s’ Ochtends pikken we een mooi windje op en met de halfwinder erbij loopt ons bootje prima. Toch zijn de vooruitzichten niet optimaal, en nog een nacht motoren, daar hebben we niet zoveel zin in. Niet dat we van die puristen zijn, dat alles zeilend moet gebeuren, maar het is gewoon niet confortabel. Daarnaast verwachten we als we doorvaren in Biscay ook niet voldoende wind om in één keer over te steken. Volgens de vaarwijzer komen we vlak langs een van de mooiste kanaaleilanden en de keuze is snel gemaakt, we maken een tussenstop in Alderney.
Read MoreWe liggen nu al 5 dagen verwaaid in Duinkerke. We voeren wat belangrijke klusjes uit en zetten de laatste spullen op de juiste plek. Het blijft een heel gedoe om alles een juiste plek te geven, zodat het goed zeevast zit en daarnaast makkelijk is terug te vinden… De dagen gaan erg snel voorbij, hoewel we niet bijzonder veel ondernemen. Helaas is Duinkerke daar niet helemaal de juiste plek voor. Suz gaat met de kids zwemmen in het Olympisch zwembad (lijkt meer een voor- oorlogs zwembad met idem dito badmeesters), waardoor Thijs nog een paar klussen kan afronden. We windmolen en zonnepanelen doen het helaas nog steeds niet, als ook de Wifi ontvanger. De Wifi gaat voor garantie terug naar de US, en met de leverancier van de zonnepanelen zijn we nog in overleg. De windmolenpaal en de poortjes die voor ons zijn gemaakt zorgen ook voor kopzorgen, het is niet helemaal opgeleverd zoals we hadden gehoopt, waardoor er nog veel tijd in gaat zitten om alles stevig vast te zetten.
We hebben een ‘weather window’ gevonden en pakken de kaarten erbij, leggen weerkaartjes en andere relevante info op tafel en maken een plan. Onze gezellige buren en medevertrekkers van de Mathiba denken er net zo over, en samen maken we een plan. We vertrekken vrijdagochtend vroeg en als we de eerst 24 uur goed doorkomen en voldoende opschieten, zou het zo maar kunnen dat we in perfecte omstandigheden in een keer kunnen doorvaren naar La Coruña, Spanje (ca. 6 dagen) of tenminste Brest (2/3 dagen). Aangezien we wel klaar zijn met het weer in West-Europa klinkt dat best aanlokkelijk. We slaan dan wel de Engelse Zuidkust over, waar we erg veel zin in hadden, maar goed het zij zo. Als uitwijkhavens noteren we o.a. Cherbourg. Afhankelijk van de sfeer aan boord en het weer zullen we onderweg bepalen hoe ver we gaan varen. Tot snel, misschien wel vanuit Spanje!
Read More
Frankrijk…. Land van croissants en stokbrood, land van chauvinisme en de Autoroute du Soleil (hangt in wc’s…), land van Napoleon en tegenwoordig president Hollande. What’s in the name?
Ik wandel over een troosteloos industrieterrein tussen haven en ’centre vile’. Het regent en het is fris en dat past prima bij onze eerste kennismaking met Frankrijk. We zijn in Duinkerke. Niks in dit tafereel sluit aan bij het beeld dat ik heb van Frankrijk in de zomer. Dat beeld bestaat uit gortdroge zomers met veel zon, warm weer, camping aan de Middelandse Zee, gesmolten chocola op stokbrood, of natuurlijk skiën in de Alpen. Dat is de andere kant van Frankrijk, letterlijk en figuurlijk en dit is zeker niet het mooiste stukje ervan…
De dame van het havenkantoor gaf aan ‘iet ies just a five to ten minuut wok’. Ik kom aan bij de plaats die de dame op de kaart heeft omcirkeld, als de locatie waar een bakker is. Ze heeft het niet makkelijk gemaakt en het lijkt wel of het hele centrum van Duinkerke binnen de cirkel past.
‘Pardon monsieur, il y a une Boulangerie? Het komt er niet slecht uit, dankzij de 8 keer dat ik het voor mezelf had geoefend, alvorens een oud mannetje aan te spreken. Het antwoord is gelukkig eenvoudig. Oui, oui, là-bas, le petit, en hij wijst een zijstraat in. Une baquette et dix croissant S’il vous plaît. No, c’est tout, merci. Au revoir, bonne journée. Volmaakt tevreden stap ik de regen weer in, in het bezit van dat wat Frankrijk Frans maakt; stokbrood en croissants.
Op de weg terug speel ik de film van mijn Franse conversatie nog eens af. Prima toch… vervolgens tel ik nog zeker 10 Fransen woorden die ik ook ken om te concluderen dat daar mijn Frans ook direct eindigt… op je hoogtepunt moet je stoppen, later we maar gauw doorvaren naar Engeland, dan kan ik ook bier bestellen…
Recent Comments